Vagon Onarım Fabrikası’nın Malatyalılar için bir değer olduğunu belirten Sarıoğlu, “İçinde 76 adet lojmanı, lüks misafirhanesi, mutfakları, salonları ile 50 bin metrekare alanlı bina ve 500 bin metrekare (dönüm) arazisi ile 1989 yılından beri olduğu gibi bırakılmış olan bir yaramız var. Bu yara Vagon Onarım Fabrikası olarak yapılan ancak daha sonra bundan cayılan, ancak, bir dönüşüm atağıyla ekonomiye kazandırılmayan bina ve arazi değerimiz var.
Modern bir biçemle yapılmış olan bina, boyası, badanası, kaplamaları, muslukları, klozetleri, dolapları, camları, mutfak tezgahları, ısıtma sistemi ile çürüme, dökülme sürecinde. Bu durum, kamu yönetimi bakımından doğrudan doğruya millet malına hıyanet ve en hafifinden görevin ihmalidir” diye konuştu.
Malatya halkının kendi malına sahip çıkması gerektiğine vurgu yapan Sarıoğlu, şunları kaydetti:
“Malatya halkı malına sahip çıkmak için artık ayağa kalkmalı ve bir adımı atma iradesini gösteremeyen yöneticileri harekete geçirmelidir. Çünkü yöneticiler ’zoru’ göze alamadığından ’sat kurtul’ dışında başka bir projeye açılamıyorlar. Fabrikanın 5 parselden oluşan 500 dönümlük arazisi, her parsel ayrı ayrı olarak şimdi yeniden satılığa çıkarıldı ve tekliflerin alınması süreci başladı. Fabrika arazisinin halihazır imar durumu sanayi ve depolama alanı şeklindedir. Bu imar durumuyla, merkeze 15 km kadar yakınlıktaki deyim yerindeyse ’kan değer’ arazinin çok düşük bir bedelle satılması olasıdır. Araziyi alacak güçlü kişilerin imar durumunu daha sonra konut alanı olarak değiştirmeleri daha da olasıdır. Batı doğrultusunda büyüyen Malatya’nın gelecekte gereksinim duyacağı açık alanın bu araziyle saklı tutulması bir tarihsel zorunluluk ve hepimizin boynundaki borçtur. Öyleyse, bu arazi üç-beş kuruş için, satılarak özel mülkiyetin kar hırsına terk edilmemelidir.”
Malatya Vagon Onarım Fabrikası’nın Malatya’ya kazandırılması gerektiği yönünde öneride bulunan Selahattin Sarıoğlu, “Malatya merkeze çok yakınlığı, doğu-batı-güney yönüne ulaşımı sağlayan ana yolun kenarında olması üstünlükleri nedeniyle bu uçsuz-bucaksız arazinin ’görsel alan’ olarak değerlendirilmesidir. Bu bakımdan, bu arazi, en başta kayısı olmak üzere Malatya’nın kiraz, ceviz, elma gibi meyvelerinin tüm üretim aşamalarının izlendiği ’artistik kayısı bahçesi’ olarak veya Akçadağ Sultansuyu At Üretme çiftliğine de yakınlığı da düşünülerek, hipodrom olarak ya da hem turistik bahçe hem hipodrom olarak ikisi birlikte değerlendirilmelidir. Bina varlığının da, değerlendirme tarzı belirlendikten sonra düşünülmesi ancak, çürüme-dökülmenin sürecinin önüne geçmek için ivedi bakım-gözetim işlerinin yerine getirilmesi gerekir” ifadelerine yer verdi.
